Mary’s Notes – Χρόνια πολλά μαμά…. – Βιωματικό άρθρο της Μαίρης Λεριά

Την γιορτή της μητέρας την έχω στο μυαλό μου ως μια έντονη αλλά και όμορφη ανάμνηση των παιδικών μου χρόνων. Πρέπει να ήμουν 7 ή 8 χρονών όταν άκουσα πρώτη φορά για τη γιορτή αυτή . Δεν μου φάνηκε καθόλου περίεργο που δεν υπήρχε κάτι αντίστοιχο για τους μπαμπάδες ή τις γιαγιάδες.
Άσε δηλαδή που τη δεκαετία του 80 δεν ήταν και τόσο διαδεδομένες ή δημοφιλείς οι γιορτές τέτοιου τύπου. Ούτε και όλο αυτό το πανηγύρι με τις παγκόσμιες ημέρες που βιώνουμε σήμερα . Η όποια εμπορευματοποίηση σε τέτοιου είδους γιορτές και στη γιορτή της μητέρας εκτιμώ ότι ισχυροποιήθηκε στη δεκαετία του 90.
Λουλούδια, γλάστρες, κιτσάτα φανταχτερά διακοσμητικά παντός τύπου με την αφιέρωση <στη καλύτερη μαμά του κόσμου>!
Λογικό! Τι θα έγραφε ; στη χειρότερη μαμά του κόσμου ;
Στα κιτσάτα κατά τα άλλα 80ς την τιμητική τους είχαν και οι ανθοδέσμες με γαρύφαλλα , διαφανή ζελατίνα και ούτε λόγος για υφασμάτινες κορδέλες. Η πλαστικότητα στο μεγαλείο της! (τότε είχαμε τις κορδέλες τώρα τα botox).
Τα must δώρα για τη γιορτή της μητέρας ήταν αυτές λοιπόν οι ανθοδέσμες. Άντε και με τριαντάφυλλα ή ζέρμπερες (που λατρεύω) αλλά σε μια κακόγουστη εκδοχή βλέπε βαμμένες μπλε ζέρμπερες. (Πόσο κιτς πια 😉
Στα 8 μου χρόνια βέβαια τα οικονομικά μου ήταν άθλια και το χαρτζιλίκι ελάχιστο.
Θυμάμαι ότι στο παλιό μας πατρικό απέναντι υπήρχε μια αλάνα με δέντρα όπου συνηθίζαμε να παίζουμε. Από εκείνα τα δέντρα λοιπόν κόβαμε μαζί με την αδελφή μου, ( σου έχω ξαναμιλήσει για την αδελφή μου, τη Γιούλη) κάτι περίεργα λουλούδια με άσπρο άνθος που ούτε καν θυμάμαι το όνομά τους . Αυτό που θυμάμαι είναι ότι μύριζαν όμορφα και ότι γεμίζαμε γρατσουνιές που εκείνη τη στιγμή ούτε καν αισθανόμασταν.
Τυλίγαμε λοιπόν με αλουμινόχαρτο τα λουλούδια (που δεν θυμάμαι το όνομα τους αλλά θυμάμαι τη μυρωδιά τους ) και τα δίναμε στη Μαμά μας ! Ασημένια υπερπαραγωγή η ανθοδέσμη!
<χρονιά πολλά Μαμά!> Χαιρόταν η μαμά χαιρόμασταν και εμείς που φουσκώναμε από περηφάνια. Εγώ φούσκωνα λίγο περισσότερο ως μεγαλύτερη που είχε στήσει και την επιχείρηση <ανθοδέσμη μαμάς>. Στα επόμενα χρόνια και ενώ τα οικονομικά μας είχαν σχετικά βελτιωθεί μαζί με την ανθοδέσμη αγοράζαμε και δύο μπέρτα-κακάο! Τα λιποζάν της δεκαετίας του 80. Μικρά σε ασπρόμαυρη εκδοχή και σε δύο αποχρώσεις . Μπορντό και άσπρο. Ακόμη έχω την μυρωδιά τους! 5 δραχμές το ένα από το ψιλικατζίδικο της κ. Νίνας. Παρεμπιπτόντως το μαγαζάκι της κ. Νίνας ήταν ο παράδεισος μας. Λάστιχο με το μέτρο, παγωτά χωνάκι ψεύτικα αλλά και αληθινά με γεύση φράουλα και φιστίκι , σπόρια μαύρα 2 δρχ το σακουλάκι και φυσικά μπέρτα -κακάο. Και φθηνό και αποτελεσματικό. Το λάτρευα και του είχα βρει και άλλες καλλυντικές χρήσεις ( από μικρή το είχα με το μακιγιάζ)! Όπως ρουζ ή σκιά ματιών…. Διότι η μαμά δεν τα χρησιμοποιούσε. Σε εμάς μένανε. Αργότερα στα χρόνια του Γυμνασίου αγοράζαμε (αντιλαμβάνεσαι σαφέστατη βελτίωση των οικονομικών) γυάλινα διακοσμητικά τα οποία ανακαλύπταμε στα ράφια του <Καταναλωτή > Καταναλωτής ίσον σούπερ-μάρκετ της γειτονιάς και πολυσύχναστο στέκι της εποχής με πολύ μεγάλο σουξέ! Τα λεφτά τα βάζαμε μισά-μισά με την αδελφή μου
και πάντα καταλήγαμε να μας μαλώνει η μαμά μου, γιατί ξοδέψαμε όλο μας το χαρτζιλίκι .
Στα χρόνια που πέρασαν άλλαξαν πολλά. Καταρχάς ανεξαρτοποιηθήκαμε οικονομικά και η καθεμία πλέον αγόραζε το δικό της δώρο για τη γιορτή της μητέρας. Δεν χρειαζόταν να κάνουμε οικονομία στο χαρτζιλίκι ή να βάλουμε χρήματα μισά μισά. Τα οικονομικά μας, μας επέτρεπαν τα δώρα μας στη γιορτή της μητέρας να είναι επώνυμα ή ακριβά. Η μαμά μας βέβαια πάλι συνέχιζε να μας μαλώνει που ξοδεύουμε χρήματα αλλά στο τέλος αποδεχόταν και τις ευχές και τα δώρα. Φέτος η γιορτή της μητέρας θα είναι λίγο διαφορετική. Μπορεί να μην έχει λουλούδια , σφιχτές αγκαλιές και φιλιά αλλά θα έχει πολλές ευχές και ανιδιοτελή αγάπη για τον άνθρωπο που μας γέννησε και μας βοήθησε να μεγαλώσουμε.
Θα ήθελα να έχει και ανεμελιά, αισιοδοξία και μυρωδιές από το χρονοντούλαπο.
Λουλούδια λιγότερο δημοφιλή με κόστος κάποιες γρατσουνιές από δέντρα μιας συνοικιακής γειτονιάς και Μπέρτα- κακάο με άρωμα και γεύση αθωότητας….
Χρόνια πολλά ρε μαμά!