maryleria@gmail.com
Οι Κυριακές το καλοκαίρι μυρίζουν θαλασσινό αεράκι και αντηλιακό με άρωμα καρύδα! Ναι αυτό χρησιμοποιώ τα τελευταία χρόνια και εγώ …δεν θυμάμαι πόσα χρόνια και περήφανα σου δηλώνω ότι έχω καταναλώσει εκατοντάδες μπουκάλια.
Κυριακή στη παραλία λοιπόν….και που αλλού να πας δηλαδή ; Κολλημένος στον καναπέ και πάλι ; Σίγουρα έχουν υπάρξει αμέτρητες φορές που αναρωτήθηκες απευθυνόμενος σε εσένα (το γνωστό παραλήρημα) καλά που να κουβαλιέμαι τώρα ; Τι την θέλω την ταλαιπωρία ; Περνάς λοιπόν τις περισσότερες ώρες του Σαββάτου σε ένα μοναδικό θεατραλέ μονόλογο για να καταλήξεις τελικά σε κάποια παραλία την επόμενη ημέρα ! Και να προσπαθείς να σκεφτείς ότι όλα μα όλα κυλούν ομαλά. Αμ …Δεν! Καταρχάς έχεις ξυπνήσει αργά. Μετά τις 11:00 Λογικό. Απόλυτα λογικό. Κυριακή είναι σκέφτεσαι και ετοιμάζεις καφεδάκι. Χαλαρά… Τόσο χαλαρά που δίχως να το καταλάβεις έχει περάσει ήδη μια ώρα. Έχεις βέβαια προνοήσει και έχεις ετοιμάσει την τσάντα θαλάσσης το προηγούμενο βράδυ ως σωστή ψυχαναγκαστική Ελληνίδα μάνα. Ένα τελευταίο τσεκάρισμα θέλεις. Πετσέτες , αντηλιακά για σένα, αντηλιακό για το παιδί, αντηλιακό σπρέι για μαλλιά, παρεό, έξτρα ρούχα για σένα, έξτρα ρούχα για το παιδί , καλλυντικά έτσι για να βρίσκονται (Δεν πάω πουθενά χωρίς τα καλλυντικά μου!), φορτιστής κινητού , νεράκι , τραβάς φερμουάρ τη φορτώνεσαι παραμάσχαλα και ξεκινάμε. Περαία , Ν. Επιβάτες μου κάνει σε ότι πιο κοντινό σε παραλία από τη Θεσσαλονίκη. Σε ένα 40λεπτο είσαι εκεί…χμμμ. Όχι όμως μεσημέρι Κυριακής. Διότι έχει ήδη φτάσει μιάμιση. Μεσημεριανό κυριακάτικο μποτιλιάρισμα λοιπόν! Το ζεις και το βιώνεις . Δεν αγχώνεσαι. Διότι και ραντεβού να έχεις δώσει θα περιμένουν. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Κυριολεκτικά έχεις πέσει σε κίνηση. Κάπουα στιγμή λοιπόν φτάνεις. Σε κάποιο από τα πολλά beach bar και αναζητάς ξαπλώστρα ή μάλλον ξαπλώστρες που να πηγαίνουν πακέτο με την ομπρέλα. Μπροστά στο κύμα εννοείται για να ελέγχεις τις 120 βουτιές που σκοπεύει να κάνει το καμάρι σου. Το καλό με το να φτάσεις μεσημέρι είναι ότι αρκετοί έχουν φύγει για μεσημεριανή σιέστα για να επιστρέψουν αργά το απογευματάκι. Καίει ο ήλιος σου λέει το μεσημέρι και είναι επικίνδυνος. Εν τω μεταξύ τα τελευταία 30 χρόνια δεν έχω φύγει ποτέ μεσημέρι από την παραλία. Εκεί! Να ψήνομαι αλειμμένη με το αντηλιακό σαν τηγανητά. Εννοείται ότι έχεις φτάσει με όλη την προίκα του παιδιού σου!. Ανάλογα στην ηλικία.
Κουβαλάς λοιπόν κουβαράκια , φτυαράκια, νεροπίστολα, νερόμυλους, καλούπια για άμμο σε σχήμα αστέρια, κοχυλιού, μπάλες, μάσκες βατραχοπέδιλα και φυσικά φουσκωτά. Αχ! Αυτά τα φουσκωτά! Τα τελευταία 5 χρόνια ο γιος μου έχει μοιραστεί καλοκαιρινές αναμνήσεις με τουλάχιστον 13 φουσκωτά. Σε διάφορα σχέδια και σχήματα! Κάθε χρόνο και μεγαλύτερα! Να είχαν και χρόνο ζωής μεγαλύτερο.! Θα μου πεις που να αντέξουν; Όταν η κατασκευαστική εταιρεία σου λέει ένα άτομο και εσύ προσκαλείς 4 …τι να σου κάνει το έρημο το φουσκωτό που έχει υποστεί κακοποίηση ; Και που έχει αντέξει 2 εβδομάδες πολύ είναι….Πόσα φουσκωτά έχω φουσκώσει ; το λες και εκγύμναση πνευμόνων.
Κυριακή στη παραλία χωρίς σκάψιμο για τη δημιουργία πισίνας, κάστρου κτλ δεν νοείται! Ακούς και εκείνο το Μαμά θα έρθεις ; Πώς να αντισταθώ ; Καλά η αλήθεια είναι ότι ευκαιρία ψάχνω για να παίξω , να ασχοληθώ με κάτι ανέμελο και να ακούσω εκείνη τη χαρακτηριστική φωνή! <Λουκουμάδες…..!!>
Πόσες δεκαετίες μετρά η συγκεκριμένη λέξη…; Και συνεχίζει. Εννοείται ότι αγοράζεις στο παιδί σου λουκουμά, εξάλλου όλη την ημέρα αυτό περιμένει και εξυπακούεται ότι και αυτό το καλοκαίρι δεν θα φας λουκουμά διότι και πάλι είσαι σε δίαιτα. Ότι έφαγες έφαγες! Κυριακή στη παραλία μεταφράζεται σε φωνές , τσιρίδες, γέλια και πολλά χαρούμενα παιδιά. Όλα αυτά ενώ προσπαθείς να αποκτήσεις τροπικό μαύρισμα πάντα σε ηλιοθεραπεία ανάσκελα. Ούτε καν να γυρίσεις από την άλλη μεριά. Που να χαλαρώσεις ; Πως θα ελέγχεις το γιο σου ή την κόρη ; Και αν απομακρυνθεί ; για τέτοια είμαστε τώρα ;
Και ενώ είσαι σε μόνιμη υπερένταση έρχεται αυτή η μαγική ώρα του ηλιοβασιλέματος….
Εκεί… γύρω στις 8.30. Πόσο μαγικό και πόσο τυχερή μπορεί να νιώθεις για να απολαμβάνεις ένα τέτοιο θαύμα της φύσης… Κάπου εκεί λοιπόν ξεχνάς το μποτιλιάρισμα που είχες και αυτό που θα συναντήσεις στην επιστροφή…
Χαλαρώνεις και σταματάς να ανησυχείς για οτιδήποτε.
Μια γλυκιά μελαγχολία.
Θα σε αφήσω. Πάω να ετοιμάσω την τσάντα θαλάσσης. Μην τρέχω αύριο.
Σάββατο είναι αύριο. Οχι Κυριακή. Αλλά ποιος περιμένει έως Κυριακή…;
<Γιώργο ποια μάσκα για τις βουτιές θέλεις αύριο ;>
