Εκδότης Ήλεκτρον
info@politispress.gr
Όταν οι Μωαμεθανοί κατέλαβαν τους Αγίους Τόπους, ολόκληρη η Χριστιανοσύνη θεώρησε το γεγονός αυτό, ως μέγιστη Ιεροσυλία και παρά το Σχίσμα των Εκκλησιών (1064), οργάνωσαν και εξετέλεσαν, πάντοτε με πρωτοβουλία των Παπών, που ήθελαν να επιβάλλουν και την εξουσία τους στην Ανατολική Εκκλησία, οκτώ Σταυροφορίες.
Από το 1096 την πρώτη, μέχρι το 1270 την ογδόη, εκατοντάδες χιλιάδες Χριστιανών από τη Δύση, αγωνίστηκαν και πέθαναν σ’ έναν αγώνα, για να μείνουν τα Άγια Χώματα υπό χριστιανική κυριαρχία.
Τι επέτυχαν τελικώς; Πήγε άδικα η θυσία τόσων χιλιάδων ανθρώπων που θυσιάστηκαν για την πίστη τους; Μα η θυσία δεν μετριέται με το αποτέλεσμα που θα επιτύχει. Ο αγώνας και η θυσία μετριέται με το μεγαλείο της ψυχής των ανθρώπων που θυσιάζονται, αγωνιζόμενοι για κάποιο ιδανικό, γι’ αυτό που πιστεύουν, για τα όσια και τα ιερά τους.
Δεν κρίνουμε τις Σταυροφορίες εκείνες που έγιναν τότε, για τη συμπεριφορά τους, αλλά παίρνουμε ως παράδειγμα την αιτιολογία του ξεσηκωμού των Χριστιανών γι’ αυτό που πίστευαν ότι τους άνηκε. Ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος του Δόγματός τους και αποτελούσε τη βάναυση ιεροσυλία η κατοχή του από ξένα θρησκευτικά δόγματα. Αλλά και πάλι υπήρξε ένα κάποιο αποτέλεσμα, της όλης εκείνης προσπάθειας. Έμεινε εκεί, στο μέσον άλλων δογμάτων, ως φρουρά της ορθόδοξης χριστιανοσύνης, η παρουσία Ελληνορθόδοξων Πατριαρχών και Ιερωμένων να φυλάσσουν τα όσια και τα ιερά της πίστεώς μας.
Σήμερα η Χριστιανοσύνη δέχεται πάλι επίθεση βάναυσης Ιεροσυλίας στο Χριστιανικό Ναό της του Θεού Σοφίας, στην Κωνσταντινούπολη.
Ο ιερότερος Ναός της Χριστιανοσύνης, ένα μνημείο ανεπανάληπτο, που ζει εδώ και χίλια πεντακόσια χρόνια (τελευταία ανοικοδόμηση από τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ιουστινιανό) κι έχει χαρακτηρισθεί από την OUNESCO ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, σύρεται στα τουρκικά δικαστήρια, για να αποφασίσει η τουρκική Δικαιοσύνη αν αυτός ο Χριστιανικός Ναός θα ζήσει ή θα πεθάνει. Τι αδίκημα διέπραξε αυτό το περικαλλές μνημείο της παγκόσμιας κληρονομιάς, ώστε να επιλαμβάνεται η τουρκική Δικαιοσύνη; Από πού αντλεί τη δικαιοδοσία της η τουρκική Δικαιοσύνη; Από πού πηγάζει μια τέτοια αρμοδιότητα; Μπορεί ένα κράτος, όσο μεγάλο και αν διατυμπανίζει ότι είναι, να πάρει μια τέτοια απόφαση “ζωής ή θανάτου” ενός μνημείου προστατευόμενου από διεθνείς Οργανισμούς;
Μέχρι πριν από εφτακόσια περίπου χρόνια, που έληξε η τελευταία (όγδοη) Σταυροφορία, ο Χριστιανισμός αγωνιζόταν, καίτοι είχε γίνει το Σχίσμα των Εκκλησιών Ανατολικής και Δυτικής, να απελευθερώσει τους Αγίους Τόπους, το Σύμβολο του Χριστιανισμού. Σήμερα που απειλείται με αφανισμό το μεγαλύτερο μνημείο της Ορθοδοξίας, ο Ορθόδοξος Ιερός Ναός της του Θεού Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, η Ορθοδοξία γιατί αδρανεί; Ο Ορθόδοξος Πατριάρχης Πασών των Ρωσιών, που εκπροσωπεί τη μεγαλύτερη δύναμη της Ορθοδοξίας, γιατί εθελοτυφλεί μπροστά σ’ αυτό το ανοσιούργημα που διαπράττεται στην Κωνσταντινούπολη; Ο Οικουμενικός Πατριάρχης γιατί περιορίζεται μόνο στην έκφραση θλίψεως; Δεν οφείλει ως Οικουμενικός Πατριάρχης να ενεργοποιήσει, τουλάχιστον ως λεκτική διαμαρτυρία και καταδίκη την ιεροσυλία που διαπράττει η Τουρκία με τα όργανά της στο θέμα αυτό της μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε μουσουλμανικό τέμενος;
Ο σημερινός ναός της του Θεού Σοφίας είναι δημιούργημα του 6ου μ.Χ., αιώνες πριν επέλθει το Σχίσμα του Χριστιανισμού και ουσιαστικά εκπροσωπεί ολόκληρο τον Χριστιανικό κόσμο. Ο αρχηγός της Καθολικής Εκκλησίας, ο πολυπράγμων, κατά τα άλλα, Πάπας, ενδιαφέρεται μόνο για τους Μετανάστες και όχι για τους βανδαλισμούς, που υφίσταται αυτή την ώρα ένα από τα ιερότερα μνημεία της Χριστιανοσύνης;
Και ενώ οι αρχηγοί των δύο Εκκλησιών του Χριστιανισμού, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος και ο Πάπας κ.κ. Φραγκίσκος, θα έπρεπε να ξεσηκώσουν και να υψώσουν στεντόρεια φωνή διαμαρτυρίας, αν όχι να οργανώσουν νέα Σταυροφορία, όπως τότε, περιορίζονται ο μεν ένας στην έκφραση λύπης και στεναχώριας, ο δε άλλος να τηρεί ντροπιαστική σιωπή για τη νέα ιεροσυλία που διαπράττεται σε βάρος του Χριστιανισμού γενικότερα.
Οι ηγέτες, που διαφεντεύουν τις τύχες του κόσμου, οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Ευρώπη, δεν βλέπουν ότι επιχειρείται επέλαση του μωαμεθανισμού εναντίον της χριστιανοσύνης, με αυτό που γίνεται σε βάρος του μνημείου της παγκόσμιας κληρονομιάς του Ιερού Ναού της του Θεού Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη;
Επιστρατεύεται η δικαιοσύνη ενός κράτους να αποφασίσει την καταδίκη σε αφανισμό ενός Ιερού Συμβόλου διαφορετικού θρησκευτικού δόγματος! Από πού πηγάζει αυτή η δικαιοδοσία; Τέτοια δικαιοδοσία κανένα κράτος από μόνο του δεν έχει, ώστε να διατάσσει τη διάπραξη ηθικών ανοσιουργημάτων σε βάρος άλλων κρατών. Γι’ αυτό έχουν θεσπισθεί οι Διεθνείς Οργανισμοί, για να τηρούν, τουλάχιστον, την ηθική τάξη στον κόσμο. Οι ηγέτες όλων των κρατών και στην προκειμένη περίπτωση του Χριστιανικού Ορθόδοξου Ναού της του Θεού Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, με μπροστάρηδες τους ηγέτες των δύο Εκκλησιών, της Ορθοδόξου και της Καθολικής, οφείλουν να στηλιτεύσουν την ιεροσυλία που διαπράττεται και αν κριθεί απαραίτητο να οργανωθεί μια νέα Σταυροφορία, για να αποκαταστήσει την ηθική τάξη που πλήττεται βάναυσα.
Διαβάστε επίσης :
10 Ιουλίου 2020 Μαύρη μέρα για την Ορθοδοξία – Οι Τούρκοι μετατρέπουν την Αγία Σοφία σε Τζαμί
