Εκδότης Ήλεκτρον
info@politispress.gr
Όταν μια ομάδα ανθρώπων αποφασίζουν να συγκροτήσουν έναν ενιαίο φορέα πολιτικής δράσης, αλλά και οποιασδήποτε άλλης κοινής δράσης, οφείλει να προσδιορίσει τα ενοποιητικά της στοιχεία. Οφείλει να καθορίσει εκείνους τους ιδανικούς και οραματικούς σκοπούς, που πρέπει να υπηρετούν όλα τα μέλη της ομάδας αυτής.
Προκειμένου δε, περί ομάδας ανθρώπων με προοπτική πολιτική δράσης, είναι ακόμη πιο αναγκαία αυτή η ύπαρξη και στοιχειοθέτηση τέτοιων ενοποιητικών ιδανικών και οραμάτων.
Στη χώρα μας, που η πολιτική δράση είναι ταυτόσημη με την ύπαρξη του Έλληνα, αυτά τα ενοποιητικά στοιχεία δεν μπορεί να είναι άλλα από το Έθνος των Ελλήνων και την Ελληνική πατρίδα, καθώς και την ωφέλεια του ελληνικού λαού. Γιατί αν δεν ωφελούνται το Έθνος, η πατρίδα και οι Έλληνες, δεν έχει λόγο ύπαρξης οποιαδήποτε πολιτική ομάδα, επειδή ξεφεύγει από την πολιτική δράση και υποβαθμίζεται σε συμφεροντολογικό σύνδεσμο ατόμων προς πορισμό ατομικών ή και ομαδικών ωφελημάτων.
Παρατηρούμε ότι πολλές τέτοιες ομάδες ατόμων δραστηριοποιούνται στην Ελληνική κοινωνία και επειδή γνωρίζουν ότι τα μοναδικά ενοποιητικά στοιχεία των Ελλήνων υπήρξαν πάντοτε το Έθνος, η Πατρίδα, η Θρησκεία και το όφελος των Ελλήνων γενικά, χρησιμοποιούν στην ονομασία τους βαρύγδουπα ουσιαστικά και επίθετα, όπως Δημοκρατία, Ελευθερία, ή Εθνικός, Πατριωτικός, Λαϊκός, Σοσιαλιστικός, χωρίς όμως πάντοτε να υλοποιούν αυτούς τους χαρακτηρισμούς, γιατί υπεισέρχονται μέσα στις ομάδες αυτές, εγωισμοί και ατομικές φιλοδοξίες, που μειώνουν τα ενοποιητικά στοιχεία και οδηγούν τελικά στο μαρασμό και την πολιτική εξαφάνιση όλων αυτών των εγωιστικών και φιλόδοξων ατόμων που συγκροτούν αυτές τις ομάδες, με τα βαρύγδουπα εθνικιστικά ή άλλης επιλογής ονόματα.
Κάθε ομάδα ατόμων που θέλει να δραστηριοποιηθεί στον πολιτικό στίβο, οφείλει στο καταστατικό της να προσδιορίζει πρωτίστως τις ιδεολογικές της θέσης, δηλαδή να καθορίζει τα ενοποιητικά της ιδανικά και οράματα και οπωσδήποτε να ορίζει σαφώς τις πολιτικές της θέσεις, που οδηγούν στην εξυπηρέτηση των ιδανικών και οραμάτων της.
Τα πρόσωπα ή οι πολιτικοί σχηματισμοί δεν αποτελούν ιδανικά. Και τα πρόσωπα και οι πολιτικοί σχηματισμοί οφείλουν να υπηρετούν ιδανικά και οράματα και όχι να τα εκμεταλλεύονται.
Ο μοναδικός πολιτικός σχηματισμός που έχει αναγάγει σε ιδανικό ενοποιητικό στοιχείο το πολιτικό κόμμα είναι μόνον ο κομμουνισμός. Γι’ αυτό και ο μεγάλος λογοτέχνης μας Στρατής Μυριβήλης, τόνισε σε λόγο του στην Καλαμάτα το 1948, μιλώντας για τον κομμουνισμό και το παιδομάζωμα, που τότε και τα δύο ήταν στην ακμή τους, τα εξής: «… Όταν ο κομμουνιστής υποστεί την κομμουνιστική κατήχηση, παύει να είναι Έλληνας. Γίνεται κομμουνιστής, ένα νέο είδος ανθρώπου. Παύει να έχει γνώμη. Παύει να σκέπτεται. Άλλος σκέπτεται και αποφασίζει γι’ αυτόν. Το Κόμμα. Αυτό σκέπτεται, αυτό αποφασίζει. Ο κομμουνιστής εκτελεί, ως πειθήνιο όργανο τις εντολές…».
Αυτό το είδαμε στον εορτασμό της Πρωτομαγιάς στο Σύνταγμα. Οργανωμένες λεγεώνες, στοιχισμένες και ζυγισμένες, που θα ζήλευαν και οι πιο καλοκουρδισμένες μηχανές. Στρατιωτάκια ακούνητα κι αγέλαστα με υψωμένη την αριστερή γροθιά και κόκκινα γάντια μιας χρήσεως, για την περίσταση.
Η εικόνα που προβλήθηκε στις τηλεοράσεις την Πρωτομαγιά στην Πλατεία Συντάγματος και οργανώθηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, υπερέβαλε κατά πολύ τις Γερμανικές ναζιστικές παρελάσεις και παρατάξεις, γιατί εκείνες είχαν τουλάχιστον ως ιδανικό τους σύμβολο τη Γερμανική Σημαία, που τότε ήταν η Σβάστικα, ενώ ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς από το Κ.Κ.Ε. στο Σύνταγμα, είχε μόνο κόκκινα λάβαρα και ούτε μια ελληνική σημαία. Αυτό δικαιολογεί πλήρως τον Μυριβήλη, που λέει ότι ο κομμουνιστής παύει να είναι Έλληνες. Ιδανικό είναι το κόμμα και αυτό οφείλει να υπηρετεί ο κομμουνιστής, διαφορετικά κατηγορείται και διαγράφεται, άσχετα αν μετά από χρόνια αποκαθίσταται, έτσι για την ιστορία. Όταν υποβαθμίζονται τα ιδανικά και τα οράματα, που είναι ιδεώδη ζωής και τοποθετείται στη θέση τους ο πολιτικός σχηματισμός, τότε αυτή τη τοποθέτηση περιχαρακώνει την όποια πολιτική κίνηση, την αποξενώνει από την κοινωνία και την καθιστά πολιτικό απολίθωμα, ακυρώνοντας κάθε προοπτική αναγεννήσεώς της.
Οι πολιτικοί σχηματισμοί που έχουν στο καταστατικό τους τα ιδανικά του Έθνους, της Πατρίδας, της Ορθοδοξίας και της Οικογένειας, οφείλουν να κατευθύνουν και να στηρίξουν τη δράση τους πάνω σ’ αυτές τις ακλόνητες βάσεις και να διαμορφώνουν τα οράματά τους με σκοπό την ωφέλεια των Ελλήνων, με ό,τι κουβαλάνε ως πολιτισμό και ως ιστορία.
Δεν πρέπει να ταυτιστούν ούτε κατ’ ελάχιστον με τις εθνοκτόνες πρακτικές που πρεσβεύει και ακολουθεί ο κομμουνισμός.
