Η ιστορία του Μίλτου

Η ιστορία του Μίλτου

Πραγματικά μόνοι μας δημιουργούμε τον παράδεισο ή την κόλαση που βιώνουμε στη ζωή μας. Ο Μίλτος είχε μια όμορφη οικογένεια και μια πολύ καλή δουλειά. Έπινε αρκετά και ήταν το επίκεντρο της παρέας, αφού μετά από μερικά ποτηράκια η διάθεσή του γινόταν καλύτερη και το χιούμορ του πιο πηγαίο. Όταν είχε προβλήματα με τη δουλειά πάλι έπινε μερικά ποτηράκια για να χαλαρώσει. Στις στενοχώριες έπινε για να του φύγει το άγχος και στις χαρές έπινε για το γιορτάσει. Έτσι έφτασε στο σημείο το αλκοόλ να γίνει κομμάτι της καθημερινότητάς του.
Όταν έπαθε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο και τραυματίστηκε σοβαρά η κόρη του ένιωθε πολλές ενοχές και δεν μπορούσε να διανοηθεί να περάσει η μέρα χωρίς να πίνει από το πρωί ως το βράδυ. για να αποφεύγει να αντικρίσει την πραγματικότητα. Δύο μήνες έμεινε η κόρη του στο νοσοκομείο, όταν βγήκε συνέχισε να πίνει γιατί δεν μπορούσε να τη βλέπει σ’ αυτή την κατάσταση. Ανάρρωνε με αργούς ρυθμούς. Στη δουλειά έδειχναν όλοι ανοχή που πήγαινε καθυστερημένος, λόγω της δύσκολης κατάστασης που βίωνε.
Όμως οι αλκοολικές συμπεριφορές του εκνεύρισαν τον διευθυντή και ζήτησε τη μετάθεσή του. Έτσι από ένα πολύ καλό πόστο μεταφέρθηκε σε ένα μικρό γραφειάκι με άλλους τρεις μέσα. Κι εκείνοι όμως παραπονέθηκαν για τη συμπεριφορά του και τα νεύρα που εκδήλωνε αλλά και για το γεγονός ότι έπινε κρυφά ακόμη και κατά τη διάρκεια της δουλειάς. Έτσι μεταφέρθηκε στη φύλαξη του οργανισμού, σε ένα πολύ μικρό γραφειάκι μόνος του, χωρίς αντικείμενο. Εκεί ένιωσε άχρηστος και ίσως να μην σταματούσε το ποτό και να κατρακυλούσε στην απόλυτη καταστροφή, αν δεν τον προειδοποιούσε η γυναίκα του ότι θα πάρει τα παιδιά και θα τον εγκαταλείψει. Πράγματι, γράφτηκε σε ένα κέντρο απεξάρτησης και ξεκίνησε αποτοξίνωση. Τα κατάφερε, ξαναέφτιαξε τη σχέση του με την οικογένεια, πήρε ξανά μετάθεση σε καλύτερο πόστο και έφτασε σε σημείο να χαίρεται τη ζωή του και να ζει τη στιγμή.

Χαρά Ζήκα