info@politispress.gr
Ο διακεκριμένος δημοσιογράφος και νομικός Νίκος Μέρτζος πολύ παραστατικά στο άρθρο του-Αθήνα, το χταπόδι που σφίγγει την Ελλάδα- και με στοιχεία αναμφισβήτητα παραθέτει τα προβλήματα που η αύξηση του πληθυσμού της Αθήνας δημιουργεί, την αποσταθεροποίηση της εθνικής συνοχής αναφέρει, επισημαίνει την υπονόμευση της κρατικής της οντότητας, αντιτίθεται στην υπερβολική αύξηση του πληθυσμού της πρωτεύουσας, που ο πληθυσμός της αποτελεί το 41% του ελληνικού πληθυσμού, ποσοστού υπερβολικά υψηλού σε σχέση με τους πληθυσμούς άλλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών, που κυμαίνονται από 4 έως 23%.
Δεν παραλείπει ο τέως πρόεδρος της εταιρείας μακεδονικών σπουδών να αναφέρει την αποκλειστική και αυθαίρετη πρόσβαση των Αθηναίων στα κέντρα εξουσίας, την έδρα όλων των υπουργείων στην Αθήνα, την καταστροφή του περιβάλλοντος, την υψηλότατη εγκληματικότητα, το άνοιγμα της κοινωνικής ψαλίδας, τον χειρότερο τρόπο ζωής, το υψηλότερο κατά κεφαλή εισόδημα.
Και ενώ η λεπτομερής καταγραφή των συνθηκών επιβίωσης στη πρωτεύουσα, η ακριβή ζωή, το κυκλοφοριακό είναι πράγματα που δεν επιδέχονται αντιρρήσεις, το ερώτημα που γεννιέται είναι τι κάνει η συμπρωτεύουσα η νύφη του Θερμαϊκού έναντι όλων αυτών;
Αρχικά ο όρος συμπρωτεύουσα ακούγεται απόλυτα ειρωνικός, δεδομένου ότι η Θεσσαλονίκη δεν διαθέτει τα προνόμια που δικαιούται λόγω ιστορικότητας, πληθυσμού, γεωπολιτικής θέσης.
Η μεγάλη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των δύο πόλεων είναι ο ιλιγγιώδης ρυθμός της ζωής, η θρασύτητα, η βουλιμία για διάκριση και συνεπεία αυτής ο πλούτος, η εξουσία που ο κάθε Αθηναίος διαθέτει άφθονα από τη μία πλευρά και η παθητικότητα, ο φόβος, η ηττοπάθεια και η υποταγή που διακρίνουν τους πολίτες της Θεσσαλονίκης.
Η Θεσσαλονίκη ποτέ δεν σήκωσε το ανάστημά της, δεν διεκδίκησε, δεν αξίωσε, δεν κατέκτησε.
Οι πολιτικοί που εκλέγονται ουδέποτε ομονόησαν στην απαίτηση όσων η πόλη δικαιούται, με χαρακτηριστικότατο παράδειγμα την αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην κατασκευή του μετρό, στην υποβάθμιση του τέως υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης, στη διοργάνωση κλαδικών εκθέσεων στην Αθήνα, στις παράλληλες-στις δύο πόλεις- διοργανώσεις φεστιβάλ κινηματογράφου, στη στελέχωση υψηλών θέσεων –οργανισμών, πολιτιστικών φορέων, χρηματιστηριακών και τραπεζικών εταιρειών-από ανθρώπους της πόλης..
Είναι να εκπλήσσεται κάποιος όταν οι προαγωγές και τοποθετήσεις στελεχών σε υποκαταστήματα οργανισμών ή φορέων που εδρεύουν στο κέντρο, γίνονται με κριτήρια υποταγής και όχι αξίας.
Η προσδοκία για κάτι καλύτερο μπορεί να καρποφορήσει μόνο με τη συνεργασία των πολιτικών, των επιχειρηματιών, των απλών ανθρώπων που οφείλουν να στοχεύσουν στη βελτίωση των συνθηκών ζωής, στη δημιουργία θέσεων εργασίας-για να βρει κάποιος εργασία πρέπει να κατέλθει στην Αθήνα- στη στελέχωση των εταιρειών και των επιχειρήσεων από θεσσαλονικείς, στη αναβάθμιση της πολιτιστικής και καλλιτεχνικής δραστηριότητας.
Διαφορετικά θα έχουμε το θλιβερό προνόμιο να διαμαρτυρόμαστε άσκοπα, να συμμετέχουμε σε συλλαλητήρια, να παραπονιόμαστε συνέχεια και το κέντρο προγραμματισμένα και ρεαλιστικά να εξουσιάζει.
Διαβάστε επίσης :
