Εξτρεμιστική βία και υποκρισία – Ειλικρινή καταδίκη ή καταδίκη κατά το δοκούν;

Εξτρεμιστική βία και υποκρισία – Ειλικρινή καταδίκη ή καταδίκη κατά το δοκούν; – Σκέψεις για την τρομοκρατική επίθεση στην Νέα Ζηλανδία

Μια μεγάλη ανθρώπινη τραγωδία συγκλονίζει της τελευταίες ημέρες την ανθρωπότητα , μετά την επίθεση στην Νέα Ζηλανδία ,με αφορμή την επίθεση του 28χρονού ακροδεξιού Αυστραλού ( η αυτοαποκαλούμενου εθνικοσοσιαλιστή) Μπρέντον Τάραντ κατά δυο δύο μουσουλμανικών τεμενών στην πόλη Κραίστερτς ,με αποτέλεσμα τον θάνατο 50 ατόμων που φέρεται ότι σκότωσε,την ώρα της προσευχής της περασμένης Παρασκευής.
Όμως με αφορμή την τραγωδία αυτή, την αποτρόπαια πράξη η πολιτική καταδίκη περί ”ρατσισμού ” και ” φοντομεταλισμού ”, ακόμα και στο χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ειδικότερα στην Ελλάδα, τίθεται για τον γραφών και αυτονόητα ευρύτερα κατά πόσον οι δηλώσεις αποδοκιμασίες είναι ειλικρινείς η κατά πόσον γίνονται κατά το δοκούν,σύμφωνα με την ιδεολογική τοποθέτηση του δράστη.
Για αυτό αυτονόητα υπάρχουν και αντιδράσεις όταν συγκεκριμένοι καταδικάζουν όπως και στο παρελθόν την πρόσφατη πράξη ως ακροδεξιά βία, επικρίνοντας δικαιολογημένα αλλά με βάση της ” προοδευτικές ” – ” δημοκρατικές ” τους απόψεις τον δράστη όπως αντίστοιχα την εξίσου αποτρόπαια πράξη του Νορβηγού Άντερς Μπρείβικ ,που στης 22 Ιουλίου 2011 τοποθέτησε εκρηκτικό μηχανισμό σε κυβερνητικά κτίρια στην πρωτεύουσα της χώρας Όσλο,προκαλώντας τον θάνατο 8 ατόμων, και στην συνέχεια μετέβη στην κατασκήνωση της νεολαίας του κυβερνώντος Εργατικού κόμματος ,στο νησί Ουτόγια παριστάνοντας τον αστυνομικό ,όπου πραγματοποιώντας μια μαζική σφαγή πυροβόλησε 69 άτομα, πριν τελικά συλληφθεί από τις Νορβηγικές αρχές. Τον Αύγουστο του 2012 καταδικάστηκε για μαζικές δολοφονίες και τρομοκρατία. Να σημειωθεί ότι ο Μπρέντον Τάραντ,στο μανιφέστο των ιδεών του,που δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο ,λίγες ώρες πριν από την επίθεση υποστηρίζει ότι πηγή έμπνευσης ήταν ο Άντερς Μπρείβικ.

Η αναφορά αυτή, γίνεται με βάση της επιθέσεις της ισλαμικής εξτρεμιστικής οργάνωσης ISIS στην Ευρώπη κυρίως ,αλλά εκτός ευρωπαϊκής ηπείρου στην Μελβούρνη της Αυστραλίας τον περασμένο Οκτώβριο , τα τελευταία χρόνια με χαρακτηριστικό αποτρόπαιο παράδειγμα ,την επίθεση στο Παρίσι,στην θέατρο Μπανταγκλάν της Γαλλίας τον Νοέμβριο του 2015 ,και πρόσφατα την περασμένη Δευτέρα 18 Μαρτίου στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας με δράστη τον 37χρονό Γκιοκμέν Τανίς ,στοιχίζοντας την ζωή σε τρεις ανθρώπους ,ενώ τραυμάτισε άλλους πέντε,που σύμφωνα με το περιεχόμενο της επιστολής που βρέθηκε στο κόκκινο Renault Clio ,ότι τα έκανε όλα στο όνομα του Αλλάχ και τους μουσουλμάνους αδερφούς του.
΄Έτσι όπως και σε άλλες παρόμοιες ειδήσεις τρομοκρατικών επιθέσεων ,ακόμα και στην Τουρκία από τον ISIS, όπως η επίθεση σε νυχτερινό club την Πρωτοχρονιά του 2017, και της ακροαριστερής τρομοκρατικής οργάνωσης ” Ντέβ Σόλ” παλαιότερα ,οι τόνοι καταδίκης ειδικά στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο υψηλοί όπως στην περίπτωση ακροδεξιών τρομοκρατικών επιθέσεων , από πολιτικά πρόσωπα προερχόμενα κυρίως από την Αριστερά ακόμα και δημοσιογράφους (πολλοί από αυτούς έχουν περάσει στα νιάτα τους,από αυτό τον ιδεολογικό χώρο),αναδεικνύοντας μια υποκρισία τουλάχιστον που χαρακτηρίζει τα σημερινά πρόσωπα.
Για αυτό και θα πρέπει επειδή είναι εξαιρετικά πιθανόν τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ευρώπη ειδικότερα και σε όλο τον πλανήτη, να επαναληφθούν επιβάλλεται όχι μόνο ηθικά αλλά και αυτονόητα ουσιαστικά να υπάρξει σαφής και απερίφραστη καταδίκη αυτών των επιθέσεων ανεξαρτήτως ιδεολογικών ,θρησκευτικών και άλλων κινήτρων, στην κατάσταση που είναι ο πλανήτης με την ανασφάλεια που επικρατεί,ιδιαίτερα μετά την τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης την 11 Σεπτεμβρίου 2001 ,για να υπάρξει ένα καλύτερο μέλλον για τον πλανήτη με περισσότερη ασφάλεια και ουσιαστική αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων .

Αθανάσιος Μανουσάκης