Εθνική ταυτότητα και πολυπολιτισμική κοινωνία – Αδύνατη η συνύπαρξη στην Ελλάδα; Σκέψεις και προβληματισμοί με αφορμή την πρόσφατη τοποθέτηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Βουλή

Εθνική ταυτότητα και πολυπολιτισμική κοινωνία – Αδύνατη η συνύπαρξη στην Ελλάδα; Σκέψεις και προβληματισμοί με αφορμή την πρόσφατη τοποθέτηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Βουλή

Σχόλια αλλά και προβληματισμό στην κοινή γνώμη, ειδικότερα σε τμήμα της εκλογικής και κοινωνικής βάσης της Ν.Δ. που θεωρείται συντηρητικό με πατριωτικές ευαισθησίες , προκάλεσε η πρόσφατη τοποθέτηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Βουλή την περασμένη Παρασκευή, απαντώντας σε ερώτηση του γραμματέα του ΜΕ.ΡΑ 25 Γιάνη Βαρουφάκη σχετικά με τα επεισόδια στον καταυλισμό της Μόριας , για την πλήρη ενσωμάτωση μεταναστών – προσφύγων στην διαδικασία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος , στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και ιδιαίτερα η αναφορά του σε προώθηση του μοντέλου της λεγόμενης ” πολυπολιτισμικής κοινωνίας ”, στην χώρα μας.
Συγκεκριμένα ο κ. Μητσοτάκης υποστήριξε ότι ” οι πρόσφυγες που θα επιλέξουν την Ελλάδα ως δεύτερη πατρίδα τους, τα παιδιά τους πρέπει να αισθάνονται Έλληνες και θα αισθάνονται Έλληνες . Αυτό είναι το σωστό και θα πάνε σε Ελληνικό σχολείο και αν είναι άριστοι μαθητές να σηκώσουν την ελληνική σημαία. Αυτό είναι το σωστό ”.
Παράλληλα ο πρωθυπουργός τόνισε πως ” Μακριά από εμάς οποιαδήποτε ξενοφοβία ή οποιοσδήποτε ρατσισμός . Είμαι υπερήφανος όταν βλέπω μια κοινωνία, η οποία μετατρέπεται σε πολυπολιτισμική σιγά -σιγά . Δεν αμφισβητείται η εθνική μας ακεραιότητα με αυτό τον τρόπο ”.
Η συγκεκριμένη τοποθέτηση του πρωθυπουργού και αρχηγού της Ν.Δ. όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε συζητήσεις ,προβληματισμό,έως και ” μούδιασμα ” ειδικότερα σε τμήμα της εκλογικής και κοινωνικής βάσης της ” γαλάζιας ” παράταξης που θεωρείται δεξιό και συντηρητικό με πατριωτισμό και εθνικές ευαισθησίες ,όπως προκύπτει από σχετικές συζητήσεις στα μέσα κοινωνική δικτύωσης (facebook,instagram,twitter) και που καλώς ή κακώς αποτελούν το ” βαρόμετρο ” της κοινής γνώμης , με απόψεις που δήλωναν απογοήτευση έως και ουσιαστική ταύτιση της μεταναστευτικής πολιτικής που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση, στο πολύ σοβαρό αυτό εθνικό και κοινωνικό ζήτημα, με εκείνη που είχε ακολουθήσει η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα.
Για αυτό την ώρα που το ζήτημα αυτό του μεταναστευτικού (όπως πρωτίστως και πολύ σωστά με τοποθέτηση από τον αρμόδιο υπουργό Μεταναστευτικής πολιτικής Γιώργο Κουμουτσάκο ,από την περασμένη εβδομάδα ,μετά τα γνωστά δραματικά γεγονότα του κέντρου υποδοχής στην Μόρια της Λέσβου) – προσφυγικού , καλό θα ήταν τοποθετήσεις στο ζήτημα αυτό, από τους ασκούντες τη διακυβέρνηση της χώρας ,ιδιαίτερα από τον πρωθυπουργό της χώρας να είναι τουλάχιστον πιο προσεκτικές.
Μια τέτοια στάση από τους κυβερνώντες είναι επιβεβλημένη, αφού την ίδια ώρα τα καθημερινά σχεδόν γεγονότα, στους χώρους υποδοχής ή αλλιώς hot spot στα νησιά ειδικότερα του Ανατολικού Αιγαίου ( Μυτιλήνη,Λέσβος), στην Βόρεια Ελλάδα (όπως το το πρώην στρατόπεδο Αναγνωστοπούλου στα Διαβατά Θεσσαλονίκης), αλλά και στην Ήπειρο σε πρώην στρατόπεδο των Ιωαννίνων και ήδη να υπάρχει σχετικό κυβερνητικό σχέδιο, που έχει διαρρεύσει για μεταφορά των μεταναστών – προσφύγων από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου που ασφυκτιούν , στην ηπειρωτική χώρα σε περιοχές της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας ,με μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας να αντιδρά με αγανάκτηση έως και μεγάλη ανησυχία ,έχοντας ιδιαίτερα από την ντροπή της Ειδομένης Κιλκίς το 2015-2016,γεγονότα που δικαιολογούν παρόμοιες αντιδράσεις.
Στο πρόσφατο παρελθόν υπήρξαν παρόμοιες αντιδράσεις ,για το αν αλλοδαποί μαθητές θα πρέπει να είναι ή όχι σημαιοφόροι στης εθνικές εορτές της 28ης Οκτωβρίου και της 25ης Μαρτίου και στις τοπικές επετείους,με χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση του Αλβανού Οδυσσέα Τσεναϊ από το 2000-2003 στην Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης ,δικαιολογημένα κατά την προσωπική μου άποψη ,αφού ιδιαίτερα συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί,προσκείμενοι σε κόμματα της Αριστεράς και της Άκρας αριστεράς που ως γνωστόν αποτελούν την πλειοψηφία στις σχετικές εκλογικές διαδικασίες που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στην Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) και στις εκλογές των τοπικών Ενώσεων Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΕΛΜΕ),βάζουν υψηλές βαθμολογίες σε συγκεκριμένους μαθητές,προκειμένου να εκπληρωθούν τα ΄΄ οράματα ΄΄ τους για ” πολυπολιτισμικές κοινωνίες ” και ενσωμάτωση των μεταναστών ως ” ένδειξη αλληλεγγύης ” σύμφωνα με τις μαρξιστικές – διεθνιστικές ιδεολογικές τους απόψεις, αντίθετα από το άρθρο 16 παράγραφος 2 του Συντάγματος,που μιλά σαφώς για την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των Ελλήνων και των Ελληνίδων μαθητών,μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία .
Όμως όπως προαναφέρθηκε οι πρόσφατες εξελίξεις και τα γεγονότα στο ζήτημα του μεταναστευτικού – προσφυγικού ,με αφετηρία τα τελευταία 4,5 χρόνια εξαιτίας της ανεύθυνης και εθνικά επικίνδυνης πολιτικής που άσκησε η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που ως γνωστόν άσκησε εξουσία στο μεγαλύτερο διάστημα της θητείας από τον Ιανουάριο του 2015 έως τον Ιανουάριο του 2019, μαζί με τους ΑΝ.ΕΛ του Πάνου Καμμένου κόμμα στα δεξιά της Ν.Δ. που υποτίθεται ότι είχε διαφορετικές απόψεις στο ζήτημα αυτό,αλλά ως γνωστόν πότε δεν έθεσε ζήτημα εμπιστοσύνης προς τον τότε κυβερνητικό εταίρο του ,έχουν πάρει ήδη εκρηκτικές διαστάσεις ,για αυτό οποιαδήποτε τοποθέτηση είναι επαναλαμβάνω είναι αναμενόμενο να προκαλεί αντιδράσεις ,ιδιαίτερα από ένα πολύ σημαντικό τμήμα της εκλογικής και κοινωνικής βάσης του σημερινού κυβερνώντος κόμματος.
Έτσι η σημερινή κυβέρνηση της Ν.Δ. και προσωπικά ο πρωθυπουργός πιστεύω ότι θα έπρεπε να ξανασκεφτούν την διατύπωση παρόμοιων δημόσιων τοποθετήσεων,αλλά και εφαρμογή στην πράξη όπως πρόσφατα από το βήμα της εθνικής αντιπροσωπείας ,γιατί δίνουν το δικαίωμα να κατηγορηθούν πέρα από Μέσα Ενημέρωσης ,πολιτικούς αντιπάλους ιδιαίτερα στα δεξιά της κόμματα,αλλά και από τμήμα της κοινής γνώμης που την στήριξε στις πρόσφατες εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου,ότι στο ζήτημα του μεταναστευτικού – προσφυγικού τουλάχιστον δεν διαφέρουν από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, και αντίστοιχες απόψεις κομμάτων και οργανώσεων της Αριστεράς και της Άκρας αριστεράς .
Σε διαφορετική περίπτωση αν και η Ν.Δ. δεν ακολουθήσει τελικά διαφορετική πολιτική στο πολύ κρίσιμο εθνικό και κοινωνικό ζήτημα από τον ΣΥΡΙΖΑ πέρα από την απογοήτευση των φίλων,στελεχών και ψηφοφόρων της ,στην τετραετία 2019 -2023 της κυβερνητικής της θητείας , θα έχει χαθεί μια ακόμη ευκαιρία η Ελλάδα πιέζοντας και αξιοποιώντας και την συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση ,να αλλάξει μαζί με άλλες χώρες του Νότου ( Ισπανία ,Ιταλία) την στάση στο θέμα αυτό προς την σωστή κατεύθυνση της ισόρροπης κατανομής μεταναστών -προσφυγών όσο το δυνατόν λαμβάνοντας υπόψη και το εσωτερικό των 28 χωρών μελών,προκειμένου να υπάρξει μια οριστική λύση ,που δεν θα είναι απλώς μια ΄΄εκτόνωση ΄΄ του ζητήματος,αλλά θα οδηγήσει σε μια οριστική λύση.
Ας αναλάβουν λοιπόν τις ευθύνες τους,οι σημερινοί κυβερνώντες της Ν.Δ. με γνωστές τις θέσεις των υπόλοιπων κομμάτων του ελληνικού κοινοβουλίου γιατί σε διαφορετική περίπτωση ,πέρα από το οποιοδήποτε πολιτικό κόστος μικρό ή μεγάλο στις επόμενες εκλογές, ακόμα και με την λήξη της κυβερνητικής θητείας τον Ιούλιο του 2023 , η Ελλάδα αν η τοποθέτηση του πρωθυπουργού αυτού στην Βουλή,γίνει τελικά πράξη για στήριξη της χωρίς αυστηρούς κανόνες όρους και προϋποθέσεις ενσωμάτωσης των μεταναστών – προσφύγων που θα παραμείνουν τελικά αν παραμείνουν στην χώρα, η Ελλάδα θα μπει σε περιπέτειες όσον αφορά την εθνικής της ακεραιότητα και την κοινωνική της συνοχή.
Οι εξελίξεις στο ζήτημα αυτό,θα είναι καθοριστικές ιδιαίτερα αν όντως εφαρμοστούν οι εξαγγελίες του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Βουλή και συνολικά στο ζήτημα του μεταναστευτικού – προσφυγικού ανάλογα και με την τελική στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την στάση της σημερινής κυβέρνησης, για το παρόν και μέλλον της χώρας μας και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ακολουθήσει την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης,
Διαφορετικά όχι μόνο το παρόν ,αλλά το μέλλον για της επόμενες γενιές να προβλέπεται ζοφερό με πολύ σοβαρό κίνδυνο αν επικρατήσει τελικά το μοντέλο της πολυπολιτισμικότητας ο γηγενής ελληνικός πληθυσμός όσο και αν κάποιοι θεωρούν αυτό το ενδεχόμενο γραφικό ως ακραίο,να κινδυνεύει να καταστούν μειονότητα στον ίδιο του το τόπο.

Αθανάσιος Μανουσάκης