Άσκηση εξουσίας και ιστορική ευθύνη – Σκέψεις και προβληματισμοί για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών

Άσκηση εξουσίας και ιστορική ευθύνη – Σκέψεις και προβληματισμοί για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών

Εδώ και ένα μήνα βιώνουμε στην χώρα μας  το θέατρο το παραλόγου, , όσον αφορά της τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις που από ότι φαίνεται είναι κρίσιμες και καθοριστικές  για το μέλλον του τόπου , με τις ανεξαρτητοποιήσεις  και τις μεταγραφές βουλευτών, που θυμίζουν αντίστοιχες μεταγραφές στο χώρο του ελληνικού αθλητισμού και ειδικά του ποδοσφαίρου ,και αναδεικνύουν πραγματικά στα μάτια της εμβρόντητης και δικαιολογημένα αγανακτισμένης κοινής γνώμης  κατά την προσωπική μου άποψη μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνία, μια σήψη του πολιτικού συστήματος.

Όμως πέρα από της εξελίξεις αυτές , υπάρχει και ένα άλλο γεγονός  που την περασμένη εβδομάδα προκάλεσε αίσθηση και  προβλημάτισε έντονα όσους παρακολουθούν τα γεγονότα της ελληνικής πολιτική σκηνής με αφορμή την αντιπαράθεση στην  Βουλή την περασμένη Παρασκευή κατά την διάρκεια συζήτησης του πρωτοκόλλου εισδοχής των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του προέδρου των ΑΝ.ΕΛ και πρώην κυβερνητικού εταίρου Πάνου Καμμένου ,η ευθύνη των εχόντων την εξουσία απέναντι στο ελληνικό έθνος και την ιστορία.

Ο προβληματισμός αυτός γίνεται ιδιαίτερα επίκαιρος ,ιδιαίτερα με την επιθέσεις που εξαπολύει κατά του πρώην κυβερνητικού του εταίρου, ο  πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας με αφορμή την φιλική προς την κυβέρνηση στάση του έως μέχρι και  την προηγούμενη  Παρασκευή βουλευτή Αττικής Θανάση Παπαχριστόπουλου ,που παρά την αντίθετη στάση του κόμματος ,έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, ψήφισε την συμφωνία των Πρεσπών και το πρωτόκολλο εισδοχής των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την ανάλογου μήκους κύματος στήριξη του υφυπουργού Εξωτερικών Τέρενς Κουίκ, που μετά την παραίτηση του κ. Παπαχριστόπουλου κατέλαβε την θέση δηλώνοντας παράλληλα χωρίς όμως να ενταχθεί στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ,ακολουθώντας την γραμμή των 5 άλλων ” ανεξαρτήτων ” συναδέλφων του ( Κουντουρά ,Κόκκαλης, Παπακώστα, Ζουράρις, Δανέλλης) , στήριξης της σημερινής κυβέρνησης ,χωρίς όμως ένταξη στο κόμμα του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.

Όλα αυτά πάντως αναδεικνύουν κατά την γνώμη ,πως οι έχοντες την ευθύνη άσκηση της εξουσίας , είναι ουσιαστικά υπόλογοι απέναντι στο ελληνικό έθνος και αποδεικνύονται κατώτεροι  των περιστάσεων, ιδιαίτερα εκείνοι που υποτίθεται ότι έχουν ” κόκκινες γραμμές ” στα εθνικά θέματα όπως ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ Πάνος Καμμένος ,που ουσιαστικά με την στάση του ,έδωσε το δικαίωμα σε Αλέξη Τσίπρα και Νίκο Κοτζιά να υπογράψουν  την μη επωφελή κατά την γνώμη μου για τα ελληνικά συμφέροντα συμφωνία των Πρεσπών στης 17 Ιουνίου 2018,αφού την προηγούμενη ημέρα  καταψήφισε μαζί με του βουλευτές του (πλην Δημήτρη Καμμένου που διαγράφηκε ) την πρόταση μομφής της Ν.Δ. κατά της κυβέρνησης ,ενώ από της αρχές τη προηγούμενης χρονιάς, όταν ανακοινώθηκε η έναρξη διαπραγματεύσεων  ανάμεσα σε Ελλάδα και Σκόπια για την επίλυση του προβλήματος της ονομασίας της γειτονικής χώρας ,δήλωνε σε δηλώσεις του έξω από το Μέγαρο Μαξίμου την στήριξη του στους χειρισμούς του τότε υπουργού Εξωτερικών (με τον οποίο βρίσκεται σε αντιπαράθεση εδώ και τέσσερις μήνες  ,μετά της κατηγορίες σε υπουργικό συμβούλιο  για χρηματισμό του κυρίου Κοτζιά, από το γνωστό Ουγγροαμερικανό επιχειρηματία Τζώρτζ Σώρρος ,καταγγελίες ανυπόστατες κατά τον ίδιο που τον οδήγησαν σε παραίτηση στης 17 Οκτωβρίου 2018 ,θεωρώντας ότι ο Αλέξης Τσίπρας, δεν τον στήριξε ),γεγονότα  χαρακτηριστικά των ευθυνών  του για την δυσάρεστη τροπή που τελικά  δυστυχώς πήρε το εθνικό μας θέμα .

Αλλά και ο Τέρενς Κουίκ, ένας από τους βουλευτές που από την περασμένη Δευτέρα, προστέθηκαν στην ετερόκλιτη και αλλοπρόσαλλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία ,δεν πρέπει να ξεχαστεί επίσης η στάση του στο παρελθόν έναντι του ΣΥΡΙΖΑ τον όποιο σήμερα στηρίζει ως υφυπουργός Εξωτερικών  και βουλευτής, που στο παρελθόν τον κατήγγειλε για τις θέσεις του στο εθνικό θέμα των Σκοπίων, στο θέμα της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, στην υπεράσπιση από στελέχη του, καταδικασθέντων για τρομοκρατία, όπως επίσης και  για της θέσεις του στο θέμα της παράνομης μετανάστευσης ,που όμως σήμερα αναδεικνύουν μια αναξιόπιστη και ανακόλουθη στάση σε σχέση με της πολιτικές θέσεις του στο παρελθόν και έτσι και εκείνος καθίσταται ουσιαστικά υπόλογος έναντι του ελληνικού έθνους ,αλλά και των μελλοντικών γενεών του.

Όλα τα παραπάνω αναδεικνύουν ότι ειδικά τα τελευταία χρόνια, τα πολιτικά πρόσωπα που κρατάνε στα χέρια τους,της τύχες του τόπου ,αποδεικνύονται όσον αφορά την άσκηση εξουσίας και την ιστορική ευθύνη του,απέναντι στο ελληνικό έθνος ,και μέλλον αυτού του τόπου κατώτεροι των περιστάσεων ,ιδιαίτερα εκείνοι που διατείνονται ότι έχουν ” κόκκινες γραμμές ”,για αυτό και το εκλογικό σώμα στης επερχόμενες εθνικές εκλογές ,όποτε και αν γίνουν ακόμα και με την λήξη θητείας της σημερινής κυβέρνησης στα τέλη Οκτωβρίου,θα πρέπει να σταθμίσουν αυτές της πολιτικές συμπεριφορές ,πράξεις και ενέργειες για τα όσα κρίσιμα και καθοριστικά θα ακολουθήσουν στο προσεχές μέλλον,σε διαφορετική περίπτωση όταν κάποιοι δεν έχουν συναίσθηση της ιστορικής τους ευθύνης το μέλλον της Ελλάδας προβλέπεται ζοφερό και η ευθύνη θα βαρύνει όχι μόνο συγκεκριμένους πολιτικούς,αλλά και την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος για της επιλογές που θα έχει κάνει.

Θανάσης Μανουσάκης