maryleria@gmail.com
Comfort zone.Ζώνη ασφαλείας.
Ορισμός (βάση προσωπικής εκτίμησης): Βρίσκομαι σε μια καθημερινή κατάσταση προσωπική , επαγγελματική ή κοινωνική που μου προσφέρει ασφάλεια και σιγουριά χωρίς να βιώνω υψηλές δόσεις στρες ή άγχους. Χωρίς να έρχομαι αντιμέτωπος με προκλήσεις ή φόβους. Βιώνω λοιπόν μια καθημερινότητα που κινείται σε ρυθμούς χαμηλής ηρεμίας καταστάσεων και συναισθημάτων. Μια καθημερινότητα που μου προσφέρει τον έλεγχο πράξεων και αντιδράσεων χωρίς τον κίνδυνο της αποτυχίας ή το συναίσθημα του φόβου. Χμμμ… Δεν ακούγεται και κακό. Αυτό δεν επιζητούμε εξάλλου οι περισσότεροι ; Ασφάλεια και σιγουριά. Λιγότερο άγχος και περισσότερη ηρεμία.
Επαναπαυόμαστε λοιπόν σε μια καθημερινότητα που παντρεύει τη ρουτίνα και την ασφάλεια. Δεν θέλω να σου το χαλάσω το παραμύθι αλλά ναι…! Μετά από ένα χρονικό διάστημα που διαφοροποιείται σαφώς αναλόγως των συνθηκών η ασφάλεια και η ρουτίνα έχουν ταυτοποιηθεί. Η ζώνη ασφαλείας του καθένα μας διαφέρει ως προς το μέγεθος . Όσο μεγαλύτερη τόσο πιο ασφαλής. Όσο μικρότερη τόσοι περισσότερο οι φόβοι.
Με τους φόβους δεν τα πάω καλά. Εννοώ δεν τους θέλω. Δεν τους χρειάζομαι. Είναι φορές που θέλω να τους εξαφανίσω. Και εδώ έρχεται η απόδραση. Η δική μου , η δική σου.
Όχι να γίνει για να γίνει. Να γίνει για να εξελιχθώ. Ίσως στο μυαλό του καθένα μας η απόδραση από τη comfort zone να μεταφράζεται τελείως διαφορετικά. Για σένα μπορεί να είναι να φύγεις από μια σχέση ρουτίνας επαγγελματική ή ερωτική και να κυνηγήσεις την πρόκληση. Να πάρεις το ρίσκο επιδιώκοντας το καλύτερο δυνατό ακόμη και αν πάντα θα υπάρχει ο φόβος της αποτυχίας. Για μένα απόδραση από τη comfort zone μπορεί να είναι το να βρεθώ σε μια κινηματογραφική υπόγεια αίθουσα για 3 ώρες. Να έρθω αντιμέτωπη με το φόβο της κλειστοφοβίας ακόμη και αν ξέρω ότι στο πρώτο 20λεπτο θα αποτύχω. Βγαίνω από τη comfort zone σημαίνει <πειράζω > καθημερινές συνήθειες που έχω οικειοποιηθεί για χρόνια. Έρχομαι αντιμέτωπος με τον εαυτό μου. Δοκιμάζω τα όρια μου. Ακόμη και στα πιο απλά σενάρια της προσωπικής μου συνηθισμένης και βαρετή ίσως καθημερινότητάς. Όπως το να
αποφεύγω τον καφέ για μια εβδομάδα. Μειώνω το κάπνισμα. Απορρίπτω τοξικές συνήθειες η ακόμη καλύτερα ταξικούς ανθρώπους.
Χμμμ… εδώ ίσως να πρόκειται και για ουσιαστική απόδραση από τη ζώνη ασφαλείας. Οι αλλαγές αποκτούν μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας όταν δεν ορίζονται μόνο από εμάς αλλά χρειάζονται και τη σύμπραξη ή την αποδοχή και άλλων. Μπορώ όμως να ξεκινήσω από τα πιο απλά.
Μια αλλαγή στο καθημερινό μου δρομολόγιο για τη δουλειά. Το να τολμήσω να βρεθώ σε ένα χώρο εστίασης με πολύ κόσμο ξορκίζοντας την αντικοινωνική μου διάθεση. Το να ξεκινήσω κάτι που ήθελα καιρό αλλά πάντα φοβόμουν ότι θα καταλήξει σε αποτυχία. Από το να μάθεις μια ξένη γλώσσα ή να τελειώσεις τη σχολή που άφησες στη μέση μέχρι του να αποκτήσεις το σώμα ή το σπίτι των ονείρων σου. Δεν θα μπορούσα να διανοηθώ την απόδραση από τη comfort zone χωρίς πρόκληση και αμφιβολία. Εξάλλου η ασφάλεια της ορίζεται μέσα από την στασιμότητα και ενίοτε την επανάληψη. Μα τότε γιατί όλο αυτό θα μου πεις ; Γιατί όχι θα σου απαντήσω ; Γιατί να μένω με απορίες όταν μπορώ να τις τεστάρω και να έχω απαντήσεις. Αυτό το τεστατάρισμα μαζί με το ρήμα διεκδικώ εμπεριέχει και τον φόβο της αποτυχίας. Είναι κάτι σαν πρόβα τζενεράλε. Η ζωή λατρεύει τις πρόβες τζενεράλε. Αρκεί να μπορείς να διακρίνεις τα λάθη για να μην τα επαναλάβεις στη πρεμιέρα.
Η απόδραση από τη comfort zone είναι διαφορετική για τον καθένα. Όπως διαφορετικές μπορεί να είναι και οι σκέψεις που μοιράστηκα μαζί σου. Χωρίς να ορίζονται μέσα από επιστημονικά αποδεδειγμένες έννοιες στη σφαίρα της ψυχολογίας. Δεν είμαι ψυχολόγος και δεν θα μπορούσα να είμαι. Η αναγκαστική καθημερινή διαχείριση σε προβλήματα άλλων θα με οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στον καναπέ ενός συναδέλφου-ψυχολόγου. Και δεν το θέλω.
Απόδραση από τη comfort zone…..σκέφτομαι.
Κάτι σαν challenge / πρόκληση μου κάνει αλλά στη πιο επίσημη εκδοχή του.
Δεν ξέρω για σένα αλλά Προσωπικά…
ΛΑΤΡΕΥΩ τις προκλήσεις.
