Mary’s Notes – Αγκαλιές οι θαυματουργές…

Γράφει η Μαίρη Λεριά

Η αλήθεια είναι πως με τις αγκαλιές δεν το έχω…..
Μου αρέσουν οι αγκαλιές αλλά όχι όταν αυτές δίνονται με ευκολία. Μοιράζονται. Σκορποιούνται . Δεν μου αρέσει δηλαδή αυτό που συμβαίνει με κάποιους από εσάς και με το που συναντάται κάποιον φίλο ή γνωστό άντε κατευθείαν φιλιά και αγκαλιές ! Πώς το κάνετε αυτό ; ε ; πραγματικά σας θαυμάζω! Το να συναντήσεις μία πολύ καλή φίλη ή κάποιον που είχες να δεις καιρό και σου έλειψε….να το καταλάβω. Και την αγκαλιά και τα σταυρωτά φιλιά και όλο αυτό τον ενθουσιασμό που τα συνοδεύει .
Αλλά το να βρεθείς σε μια εκδήλωση με 50 άτομα και να ξεκινήσεις να χαιρετάς να φιλάς και να αγκαλιάζεις όποιον βρεθεί σε απόσταση μισού μέτρου από εσένα…ε! αυτό έχω μια δυσκολία στο να το κατανοήσω.
Και πριν βιαστείς να με χαρακτηρίσεις ως αντικοινωνική να σου επισημάνω ότι ιδιαίτερα κοινωνική δεν με λες…αλλά είμαι επικοινωνιακή. Που μεταφράζεται βέβαια σε επικοινωνία άνευ αγκαλιάς και το <έλα να σε φιλήσω σταυρωτά >.
Περιορίζομαι στη χειραψία. Και ναι ! θα την επεκτείνω την συνάντηση μας και στο <έλα να σε φιλήσω στο μάγουλο > αλλά μέχρι εκεί. Και αυτό σε ελάχιστες περιπτώσεις. Αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι έχω βρεθεί σε εκδήλωση και έχω προσποιηθεί την κρυωμένη για να αποφύγω χαιρετούρες και φιλιά. Βολικό και ευγενικό. <Συγγνώμη δεν σας φιλάω. μην σας κολλήσω >.
Και θα αναρωτιέσαι . Μα καλά, τόσο φειδωλή (κοινώς τσιφούτα );;;
Και θα σου απαντήσω ότι δεν τίθεται θέμα γενναιοδωρίας αλλά θέμα εκτίμησης της αγκαλιάς! Την εκτιμώ την αγκαλιά. Την σέβομαι .  Αγκαλιά σημαίνει αγαπώ, εμπιστεύομαι, νιώθω, μοιράζομαι, αφουγκράζομαι και αισθάνομαι. Και όλο αυτό το όμορφο έγκλημα διαπράττεται με την υποστήριξη μιας από τις πέντε αισθήσεις Την αφή. Μια αίσθηση μοναδική. Κανείς δεν μπορεί να σου περιγράψει το άγγιγμα. Η αφή όπως και οι υπόλοιπες τέσσερις αισθήσεις διαθέτει μνήμη. Ένα άγγιγμα που επαναλαμβάνεται είναι σε θέση να ξυπνήσει πολλές αναμνήσεις . Να δημιουργήσει μια ολόκληρη συναισθηματική κατάσταση με ευχάριστα ή δυσάρεστα ενίοτε συναισθήματα. Φαντάσου δηλαδή τι μπορεί να δημιουργήσει μία αγκαλιά! Πως να τις δώσω λοιπόν τόσο εύκολα τις αγκαλιές; Είναι τόσο σημαντικές. Άσε που εμπλέκεται και η ωκυτοκίνη στην ιστορία. !

Η ορμόνη της αγκαλιάς. Εκκρίνεται κάθε φορά που μια ανιδιοτελή αγκαλιά παίρνει σάρκα και οστά. Και σε ρωτάω! ( σχήμα λόγου. Δεν μπορείς να μου απαντήσεις. Δικό μου είναι το κείμενο!)
Πώς να την προσπεράσω έτσι ή να αμφισβητήσω την μοναδικότητα της μοιράζοντας αγκαλιές όπου βρεθώ και όπου σταθώ;
Αγκαλιές ερωτικές, αδελφικές, φιλικές, (επαγγελματική αγκαλιά δεν υφίσταται), πατρικές και ναι! αγκαλιές μητρικές! Εδώ ήθελα να καταλήξω!
Μαμαδίστικες, χουχουλιάρικες, μεγάλης διάρκειας ή βιαστικές, χαλαρές ή επικίνδυνα ασφυκτικές .
Αγκαλιές πρωινές με ένα γρήγορο φιλί λίγα μέτρα πιο μακρυά από την πόρτα του σχολείου γιατί μεγαλώσαμε και δεν θέλουμε να μας δούνε. (αν είσαι αγορομάνα θα με καταλάβεις τι περνάω ) Τι και αν αργούμε καθημερινά στο σχολείο γιατί και οι δυο θέλαμε …<λίγο αγκαλιά ακόμη > ;
Αγκαλιές βραδυνές κάτω από τα σκεπάσματα συνοδευόμενες από ζουλήγματα , γαργαλητά και γέλια . Δεν θέλω να στο χαλάσω , εσένα αγαπημένε μπαμπά, που τώρα διαβάζεις αυτές τις γραμμές αλλά σαν την αγκαλιά μεταξύ μητέρας και αγοριού δεν έχει. Τόσο απλό! Δεν περιγράφεται και αδυνατώ να στο προσδιορίσω μέσα από τον γραπτό λόγο. Αποδεικνύεται θαμπός και οι αγκαλιές έχουν πολύ φως. Άσε που το συναίσθημα διαφοροποιείται από μάνα σε μάνα και από παιδί σε παιδί. Είναι η πρώτη αγκαλιά αυτή της μάνας, το πρώτο χάδι,το πρώτο άγγιγμα.
Πώς να εκφράσεις όλα αυτά τα συναισθήματα που προκύπτουν. Πώς να προσδιορίσεις τον ορισμό της αγκαλιάς;
< Τι είναι αγκαλιά για σένα ; > ρωτάω το 10χρονο γιο μου, Γιώργο.
μου απαντάει.
< Ευτυχία,αγάπη,ευτυχία….αυτά….>
Χαμογελάω.

Υ.Γ. Το έργο μου με τίτλο <7 μήνες> που απεικονίζει το γιο μου και εμένα
είναι από την 6η ατομική μου έκθεση ζωγραφικής με τίτλο <Στιγμιότυπα >(2013)