Mary’s Notes – Η τέχνη της αισιοδοξίας!

Γράφει η Μαίρη Λεριά

Είμαι πλέον σίγουρη πως το να είσαι αισιόδοξος είναι κάτι που μπορείς να το δημιουργήσεις!Μπορείς να το δουλέψεις και στην πορεία να το εξελίξεις όπως θέλεις και επιθυμείς εσύ !.Σε σένα το λέω! Αγαπημένε απαισιόδοξε που ανήκουμε στην ίδια κατηγορία!Καταρχάς δεν φταίμε Εμείς!Να το ξεκαθαρίσουμε. Έτσι γεννηθήκαμε. Έτσι ήταν της μοίρας μας γραφτό.Εντάξει δεν είναι και ότι καλύτερο αλλά δεν είναι και ότι χειρότερο.Για φαντάσου δηλαδή να είχες γεννηθεί έχοντας καταγεγραμμένη στο DNA σου την τσιγκουνιά (κληρονομικό είναι είμαι σίγουρη) η τη ζήλια?Πως να το δουλέψεις όλο αυτό; Δέκα lifecoach να σε υποστηρίζουν καθημερινά και δεν διορθώνεται.Ενώ το να είσαι απαισιόδοξος είναι μια κατάσταση ελεγχόμενη.Και όχι μόνιμη. Επίσης είναι κάτι που διαφοροποιείται αναλόγως των καταστάσεων των εμπειριών και κυρίως των βιωμάτων. Που σημαίνει πως αν στην αφετηρία της ζωής μας ,εσύ και εγώ ξεκινήσουμε με τον ίδιο βαθμό απαισιοδοξίας το νούμερο μπορεί να διαφοροποιηθεί κατά τη διάρκεια της κούρσας και πιθανότατα μέχρι τον τερματισμό.Στο δικό μου μυαλουδάκι λοιπόν υπάρχει σαφέστατα διαχωρισμός μεταξύ απαισιοδοξίας και πεσιμισμού .Ο πεσιμισμός μου κάνει σε κάτι πιο βαρύ!Βαρύ και ασήκωτο. Μια άρνηση και πεποίθηση ότι το χειρότερο θα συμβεί. Ενώ η απαισιοδοξία μου φαντάζει…λίγο πιο αισιόδοξη. Όσο παράλογο και αν ακούγεται αυτό(γιατί ακούγεται παράλογο). Ότι ναι μεν βάζεις στόχους,έχεις όνειρα που προσπαθείς να πραγματοποιήσεις αλλά συχνά πυκνά διακατέχεσαι από αρνητικές σκέψεις και μπαίνεις σε διαδικασίες μελαγχολικής συμπεριφοράς.Εμένα αυτό μου κάνει πολύ φυσιολογικό. Και εσύ το ίδιο; Χμμμ….το είχα υποψιαστεί ότι είμαστε πολλοί!Ε!λοιπόν όλο αυτό αλλάζει έχω να σου πω.Και σου το λέω και σου το υπογράφω.Πως?Με απλά βήματα και κυρίως λίγα.Αρκεί να συνειδητοποιήσεις το ποσό ισχυρό αποδεικνύεται το μυαλό σου και κατ’ επέκταση οι σκέψεις σου.
Αρχικά δέξου ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό το να σκέφτεσαι αρνητικά κάποιες φορές,να ανησυχείς για το αύριο και να αγχώνεσαι. Και σούπερ ήρωας να ήσουν ένα άγχος θα το είχες Καταρχάς αν είσαι μάνα θα συμφωνήσεις ότι η περίοδος ξεγνοιασιάς σταματάει τη στιγμή της γέννας.Τέλος !Ξεκινάς και αγχώνεσαι για όλα η μάνα. Τρελά σενάρια και σκέψεις μαύρες . Οπότε αποδέξου το και διώξε τις όποιες ενοχές.
Ξεκίνα ασκήσεις αισιοδοξίας! Έλα !χαμόγελα και σκέψου θετικά. Όταν κατά καιρούς αγχώνομαι μην τυχόν και δεν καταφέρω να ανταπεξέλθω σε θέματα δουλειάς,σπιτιού και λοιπών αλλαγών επαναλαμβάνω συχνά κατά τη διάρκεια της ημέρας <όλα θα πάνε καλά,όλα θα γίνουν> Αυτό το λέω από μέσα μου.Να το ξεκαθαρίσουμε. Ακόμη δεν έφτασα να μιλάω μόνη μου αν και κατανοώ γνωστούς και μη που έχουν καταφύγει σε αυτή τη ψυχοθεραπευτική ,κατά τα άλλα μέθοδο. Και αν δηλαδή το καλοσκεφτείς στο τέλος όλα γίνονται. Η μετακόμιση που είχες προγραμματίσει,το πρόγραμμα στο γυμναστήριο που δεν μπορούσες να βολέψεις,το project στη δουλειά….τα πάντα.
Και αν δεν γίνουν είναι γιατί δεν ήταν γραφτό.
Μαθαίνεις να δέχεσαι και να αποδέχεσαι συναισθήματα,αλλαγές και απώλειες μεγαλώνοντας. Μαθαίνεις να συν υπάρχεις
με την απαισιοδοξία σου και τις αρνητικές σκέψεις. Αλλά κυρίως μαθαίνεις να εκτιμάς περισσότερο τις χαρούμενες στιγμές,τον ενθουσιασμό,τα χαμόγελα και του πόσο όμορφο και δύσκολο είναι να βάζεις στόχους και να ονειρεύεσαι .
Μαθαίνεις εσένα.Και αυτό λέγεται αισιοδοξία!